Maart 2021. Midden in de coronatijd hangt David na 16 jaar zijn IT consultancy pet aan de haak en start hij als business architect bij Digipolis Antwerpen. 

‘Ik liep een mooi traject in consultancy, maar nu werk ik aan projecten die op lokaal niveau een groot verschil maken en dat geeft me nog meer voldoening.’

Dag David, jij wist precies wat je zocht in een job. Hoe kwam je bij Digipolis Antwerpen terecht?

‘Wacht, ik laat je een stukje uit mijn motivatiebrief zien’, start David. ‘Er staat in hoe belangrijk verbinding en gemeenschap voor mij zijn en dat ik hieraan graag een steen wil bijdragen. Daar draaide het in een notendop om voor mij.’

‘Als IT-consultant zat ik de voorbije jaren in verschillende rollen en had ik interessante opdrachten. In Brussel, want daar wou ik indertijd per se naartoe, ook al woon ik in Antwerpen. Initieel om mijn Frans bij te schaven. Vraag me maar niet of dit gelukt is’, grinnikt hij. 

‘Tegelijkertijd voelde ik dat ik dit niet zou blijven doen tot mijn pensioen. De consultancy wereld is verrijkend en je leert op een korte tijd veel bij, maar ze is ook vluchtiger.’

‘Ik kende Digipolis van mijn vorige werkgever en wat me vooral aansprak was het aspect dat je via je werk met je twee voeten in het dagelijkse leven staat. Als je alleen nog maar naar Antwerpen Morgen kijkt, dan zie je dat de stad grote maatschappelijke projecten heeft. Die sociale relevantie vind ik echt aantrekkelijk.’

‘Toen ik een vacature voor een business architect zag verschijnen, heb ik dan ook niet getwijfeld. En ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.’

Fijn om te horen. Jij startte als business architect. Wat betekent dit precies?

‘Mijn rol omvat niet alleen business analyse maar ook de solution decision: het architecturaal uitdenken van de meest ideale oplossing. In de praktijk komt het erop neer dat ik met de klant praat over wat zij nodig hebben en hun noden capteer. Daarna denken we samen na over de Total Cost of Ownership van de verschillende oplossingspistes en gaan we de markt op om het gevraagde product te realiseren.’

‘Ik werk voor de bedrijfseenheid Ondernemen en stadsmarketing van de stad. Daar zitten projecten zoals A-stad 2.0 en Visit Antwerpen bij, maar ook een project voor de automatische aflevering van attesten, uittreksels en aktes via e-loket.’

‘Wat ik trouwens ook erg prettig vind, is de samenwerking met de stad. In mijn vorige job zat ik echt in een klant - leverancier verhaal. En al werk je dan ook direct samen, er zijn meerdere lagen en agenda’s om rekening mee te houden. Nu heb ik veel meer het gevoel dat we samen met de stad een team collega's zijn: we zetten er samen onze schouders onder. Voor mij voelt het hier eigenlijk veel minder aan als werken’, lacht David. 

Je bent bij ons begonnen op een moment dat iedereen thuis werkt. Hoe was dit voor jou?

‘Dat verliep allemaal vrij vlot. In Digipolis zijn er genoeg online mogelijkheden om mensen tegen te komen. De virtuele koffiehoek heeft me in het begin wel erg geholpen. De eerste dagen en weken ging ik er geregeld eens een kijkje nemen. Maar er zijn ook veel werkgerelateerde online sessies waar iedereen welkom is.’

‘Al bij al is Digipolis een open omgeving. Je kan altijd bij iemand aankloppen als je een vraag hebt.’

Zijn je verwachtingen over een job bij Digipolis ingelost?

‘Digipolis is een zeer platte organisatie waardoor er minder structuur is dan ik oorspronkelijk dacht. De informatie staat echt overal verspreid en er zijn veel platformen en kanalen. De vrijheid die je er hebt is fijn, maar zorgt er ook voor dat je - zeker initieel - wat meer moet zoeken.’

‘Het komt erop neer dat je al die kanalen moet durven gebruiken denk ik. Als je zelf uit je korf komt, dan is er altijd wel iemand die je helpt. En ondertussen probeer ik om er voor mezelf wat meer structuur in te brengen.’

‘Zoals gezegd heb ik nog geen seconde spijt gehad van mijn werk hier. De projecten, de collega’ bij Digipolis en de stad, de cultuur in de organisatie, … Voor mij is het een match. En ik kijk echt uit naar de toekomst. Dan kan ik samen met mijn collega’s eens iets gaan drinken voor het weekend begint, of met mijn vrienden afspreken op een terras in Antwerpen en voor één keer niet degene zijn die pas uren later opduikt door de file.’